خاطره اومدن کنجد کوچولو

سلام کنجد کچولوی مامان 

امروز اومدم توی وبلاگت خاطره ی زمانی رو که فهمیدم تو اومدی تو زندگیمون بنویسم 

راستش مامانی از وقتی که من و بابایی تصمیم گرفتیم تا تو بیای تو جمع دو نفرمون 7 ماه طول کشید تا شما تشریف فرما بشی اما خب بالاخره خدا جواب دعاهامونو داد و تورو از بهشت بدرقه کرد و فرستاد تو دل مامانی 

جونم برات بگه از اون ماهیی که شما اومدی

ماه خیلی شلوغی بود همش میرفتم مسافرت و میومدم تا 10 بهمن که دیگه اومدمو خونه موندم همش میرفتم دستشویی و میومدم فکر کردم سرما خوردم 13 بهمن بود دیدم خبری نیست رفتم یه چک بیبی امتحان کردم ولی نشد که ببینم دو خطه میشه یا نه سریع رفتم بیرون شب اومدم دیدم بلـــــــــــــته دو تا خط خوشگل افتاده ولی خب خیلی زمان گذشته بود اعتبارش خیلی کم بود واسه همین فردا شبش دوباره امتحان کردم دیدم یه خط محو افتاد بازم اهمیت ندادم فردا صبحش یه تست دیگه زدم دیدم یه خطه شد با خودم گفتم بازم جوجه ناز کرده و نمیاد بابایی گفت یه چک بیبی دیگه مونده اگه خبری نشد فردا اونو بزن شبش اصن آروم وقرار نداشتم خوابم نمیبرد بالاخره ساعت 4:30 صبح خسته شدم رفتم تست بزنم دیدم کمتر از یه دقیقه دو تا خط خوشگل افتاد روش جیغ و داد میزدم و با بابایی میخندیدیم خیلی حس خوبی بود بالاخره شما خودتو نشون دادی که اومدی پیش من و بابا جوووون رفتم دوش گرفتم و اومدم نماز صبحم روخوندمو برای همه ی اونایی که منتظر نینی هستن دعا کردم خدارو هم کلی شکر کردم که تو اومدی توی دلم بعدشم رفتم آزمایش دادمو بتام بالای 1000 بود

امروز که این خاطررو برات نوشتم 6 هفته و 2 روزه که شما تو دلمی من خیلی زیاد حالت تهوع دارم که خب خدارو شکر میکنم چووون نشونه ی سلامتیه شماست

33 هفته دیگه اونجا باش حسابی خوش بگذرون تا بیای بغلمون